Historia polskiego himalaizmu sięga przełomu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, można powiedzieć, że był to czas jego rozkwitu. Zaczęło się w roku 1972/1973, kiedy to Warszawska zimowa Wyprawa w Hindukusz, której kierownikiem był Andrzej Zawada, weszła jako pierwsza na Noszak (7492m), w składzie: Mirosław Budny, Benon Czechowski, Ryszard Dmoch, Marek Fijałkowski, Wojciech Jedliński, Jan Koisar, Jacek Mierzejewski, Tadeusz Piotrowski, Władysław Woźniak. Potem poszło jak burza. W roku 1979/1980 Polska Zimowa Wyprawa na Everest zdobyła szczyt (Everest 8848m) również pod kierownictwem Andrzeja Zawady, w składzie: Józef Bakalarski, Leszek Cichy, Krzysztof Cielecki, Ryszard Dmoch, Walenty Fiut, Ryszard Gajewski, Andrzej Heinrich, Jan Holnicki-Szulc, Robert Janik, Bogdan Jankowski, Stanisław Jaworski, Jan Koisar, Janusz Mączka, Aleksander Lwow. Kazimierz Olech, Maciej Pawlikowski, Marian Piekutowski, Ryszard Szafirski, Krzysztof Wielicki, Krzysztof Żurek.
A następnie tuż po sobie miały miejsce pierwsze zimowe wejścia polskich wypraw na: Api (7132m), Manaslu (8156m), Dhaulagiri (8167m), Cho Oyu (8201m), Kangchendzöngę(8586 m), Annapurnę I (8091 m), Langtang Lirung (7225 m) i Lhotse (8501 m).
Lata dziewięćdziesiąte nie były tak owocne w sukcesy naszych himalaistów. Sytuacja poprawiła się znowu po 2000 roku, i tak w 2004/2005 roku Wyprawa na Shisha Pangma pod kierownictwem Jana Szulca, w składzie: Jacek Jawień, Piotr Morawski, Simone Moro, Dariusz Załuski, zdobywa pierwsze zimowe wyjście na Shisha Pangma (8027 m).Natomiast w 2012 roku Zimowa wyprawa PHZ na Gasherbrum I zdobywa szczyt pod przewodnictwem Artura Hajzera, w składzie: Adam Bielecki, Janusz Gołąb, Agnieszka Bielecka, Artur Hajzer. A już po roku, czyli w 2013 roku pierwsze zimowe wejście na szczyt Broad Peak może sobie przypisać jako zasługę Zimowa wyprawag PHZ na Broad Peak, kierowana przez Krzysztofa Wielickiego, w składzie; Maciej Berbeka, Adam Bielecki, Artur Małek, Tomasz Kowalski, Krzysztof Wielicki.
Jak widzimy początki polskiego himalaizmu czyli lata siedemdziesiąte, osiemdziesiąte były najefektywniejsze i najbardziej owocne w sukcesy. Podejmowano też wtedy najwięcej prób zdobywania różnych kolejnych szczytów świata. W następnych latach sukcesów jest nieco mniej, a wyzwanie jakim jest taka wyprawa podejmowane jest rzadziej. Aby znowu po 2000 roku wrócić z intensywniejszymi wrażeniami.
Polski himalaizm ma szanse mieć znowu swój czas pełen zadziwiających sukcesów.
